Grupa: Użytkownik
Posty: 31 #945589
Od: 2012-2-16
| Znalazłem to na forach, moze sie komuś przyda:
Materiał z zajęć:
SIŁY ZBROJNE WE WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE
Zagadnienie nr 1
Współczesne problemy strategii bezpieczeństwa
TRADYCYJNA I WSPÓLCZESNA STRATEGIA WOJSKOWA
STRATEGIA – jest nauką o użyciu bitew dla celów wojny
C. Clausewitz: O wojnie. T.1 W-wa 1958 s.85
STRATEGIA – to sztuka rozdziału i użycia środków wojennych dla urzeczywistnienia celów polityki.
Liddell Hart, Strategia, działania pośrednie. W-wa 1959 s. 388
STRATEGIA – to sztuka dialektyki, woli, stosująca siłę dla rozwiązywania konfliktu.
A. Beaufre. Wstęp do strategii. Odstraszanie i strategia. W-wa 1968 s.30
STRATEGIA – sposób postępowania w przygotowaniu i prowadzeniu danej, konkretnej wojny, kampanii lub bitwy, obrany i zastosowany przez najwyższe organa władzy państwowej, naczelne dowództwo SZ lub naczelne dowództwo danego, konkretnego TDW. Strategia jest więc działem teorii i praktyki sztuki wojennej. Przez to więc, przymiotnik „strategiczny” odnosi się do zagadnień związanych ze sprawą prowadzenia wojny, kampanii i bitwy przez wymienione wyżej ogniwa władzy państwowej i wojskowej, zarówno w fazie studiów, przygotowania, jak i spełnienia.
F. Skibiński. Rozważania o sztuce wojennej. W-wa 1972 s.109
STRATEGIA – sztuka i nauka rozwijania i stosowania politycznych, ekonomicznych, psychologicznych oraz militarnych sił niezbędnych w czasie pokoju i wojny, pozwalających na osiągnięcie celów polityki państwa, dla uzyskania korzystnych rezultatów sprzyjających osiągnięciu zwycięstwa i zmniejszenia możliwości poniesienia porażki.
STRATEGIA
STRATEGIA OBRONNA- teoria i praktyka działania państwa (sojuszu, koalicji), ukierunkowanego na osiągnięcie celów założonych w dziedzinie obronności, tj. przeciwdziałania zagrożeniom militarnym; funkcjonowania państwa w warunkach wystąpienia tych zagrożeń, ujętych w skali ogólnej i mających charakter długofalowy.
STRATEGIA OBRONNA- dziedzina strategii bezpieczeństwa, obejmująca tworzenie, rozwój, przygotowanie i wykorzystanie potencjału obronnego państwa do przeciwdziałania zagrożeniom militarnym bezpieczeństwa narodowego
Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego.s.85
STRATEGIA WOJENNA- jest systemem poglądów naukowych na prawidłowości wojny, jako walki zbrojnej prowadzonej w imię określonych interesów klasowych. ... bada ona warunki i charakter wojny, sposoby jej przygotowania i prowadzenia,...a także zasady materiałowego i technicznego zabezpieczenia i kierowania wojną i siłami zbrojnymi.
Jednocześnie jest to dziedzina praktycznej działalności najwyższego kierownictwa wojskowo-politycznego, naczelnego dowództwa i wyższych sztabów dotycząca sztuki przygotowania kraju i SZ do wojny i prowadzenia walki zbrojnej w konkretnych warunkach historycznych. W.D.Sokołowski. Strategia wojenna. W-wa 1964. S.20
STRATEGIA WOJENNA- dziedzina strategii obronnej obejmująca tworzenie, rozwój, przygotowanie i wykorzystanie potencjału wojennego państwa do przeciwdziałania zagrożeniom militarnym w skali wojny. Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego.s.86
STRATEGIA WOJSKOWA (NATO)-składowa narodowej lub wielonarodowej strategii przedstawiająca sposób w jaki SZ powinny być rozwijane i stosowane do osiągnięcia celów narodowych lub celów grupy narodów(państw).
Dictionary of Military and Associated Terms. Washington 1987. S. 232
POJĘCIE STRATEGII WOJSKOWEJ.
Strategia wojskowa jako składowa strategii państwa ( strategii narodowej ), która będzie występować obok strategii dyplomacji , strategii gospodarki, kultury itd. Jej zadaniem i treścią jest opracowanie kierunków , założeń i planów rozwoju oraz wykorzystania sił zbrojnych dla osiągnięcia celów polityki państwa drogą użycia siły , względnie zagrożenia jej użyciem. Wg gen. Balcerowicza (Problemy strategii obrony Polski)
Praktyczny aspekt strategii wojskowej wyraża się w wypracowaniu koncepcji użycia sił zbrojnych oraz określeniu ich składu, struktury organizacyjnej i organizacji dowodzenia Strategia wojskowa , jako jedna ze składowych strategii państwa, ma również swój aspekt wykonawczy. Oznacza sztukę wykorzystania sił zbrojnych do osiągnięcia celu wyznaczonego przez władzę polityczną. Zajmuje się przygotowaniem działań wojskowych i kierowanie nimi na najwyższym szczeblu hierarchii wojskowej. Pojęcie strategii wojskowej również używane jest zamiennie z pojęciem strategii wojennej. Dziś strategia wojskowa jako część strategii państwa ( narodowej) obejmuje wykorzystanie sił zbrojnych w polityce państwa zarówno w czasie wojny, jak i pokoju.
STRATEGIA POKOJOWA
Strategia pokojowa to rodzaj strategii bezpieczeństwa narodowego będący teorią i praktyką przygotowania i wykorzystania będących w dyspozycji zasobów, dla poprawnego układania stosunków między państwami zgodnie z zasadami współżycia międzynarodowego.
STRATEGIA WOJSKOWA JAKO NAUKA
To dyscyplina nauk wojskowych zajmujących się wypracowaniem teoretycznych sposobów przygotowania i wykorzystywania potencjału wojskowego w tym głównie sił zbrojnych jako instrumentu wsparcia polityki państwa w okresie p, k i w.
ZASADY STRATEGII WOJSKOWEJ
Są to naukowo wypracowane i sprawdzone w praktyce normy, postępowania, których zastosowanie pozwala przygotować i utrzymywać siły zbrojne w sposób zapewniający bezpieczeństwo narodowe w okresie pokoju, a gdy zajdzie potrzeba umiejętne zastosowanie ich w procesie przygotowania i prowadzenia walki zbrojnej w skali wojny, zapewniające optymalne wykorzystanie sił i środków dla osiągnięcia założonych celów.
Do zasad strategii wojskowej, mają w znacznym stopniu uniwersalny charakter do których zaliczamy;
• Cel,
• Przewagę
• Zaskoczenie
• Ekonomia sił
• Aktywność
• Współdziałanie
• Manewr
• Prostota
• Swoboda działania
• Jedność dowodzenia.
Strategia bezpieczeństwa narodowego RP
Ustala generalne zasady wykorzystywania potencjału obronnego państwa w zapewnieniu bezpieczeństwa.
Strategia obronności RP
Ustala i precyzuje aspekty militarne w tym przygotowanie i wykorzystanie sił zbrojnych.
Teoria sztuki wojennej stan i perspektywy
Sztuka wojenna to teoria i praktyka organizowania i prowadzenia wojen. Czynniki praktyczne są aktualne ale teoretyczne ulegają zmianie, dlatego wymagają uzasadnień. Czynniki wpływające na konieczność podjęcia badań nad teorią sztuki wojennej to;
• Funkcje sił zbrojnych
• Kryteria naukowości
• Polityka obronna państwa
• Przystąpienie Polski do NATO i UE
• Zadania sił zbrojnych
• Restrukturyzacja Sił Zbrojnych
• Poglądy doktrynalne
• Śodki i narzędzia walki
Zag. Nr 2
Teoria sztuki wojennej w poglądach najwybitniejszych przedstawicieli myśli wojskowej na przestrzeni dziejów.
• Początki teorii sztuki wojennej – dzieła „O sztuce wojny” autor SUN-TZU oraz „Księgi wojny” autor WU-TSU.
• Dorobek KSENOFONTA
• Nowatorskie rozwiązania Juliusza Cezara
• Niccolo Machiavelli okres średniowiecza
• Rajmund Montecccol
• Wiek XVIII-gen LIOYD
• Frderyk II
• BULOW
• Clausewicz
• Helmut Moltke
• F . Foch
• Hans Guderian
• Ldendorff
Zag. Nr 3 Ogólna charakterystyka taktyki
TAKTYKA stanowi jedną z trzech części składowych sztuki wojennej (taktyka, sztuka operacji, strategia).
Taktyka jest metoda postępowania, umiejętność używania rozporządzalnych sił dla osiągnięcia zamierzonych celów.
W aspekcie wojskowym obejmuje teorię i praktykę przygotowania i prowadzenia walki przez pododdziały, oddziały i ZT różnych rodzajów wojsk, służb i sił zbrojnych.
Taktyka zajmuje się najniższymi ogniwami siół zbrojnych od drużyny do dywizji i jest jednym z jej wyróżników.
Rola wojska w państwie cechy i wartości
35
Współcześnie armię narodową określa się jako najlepiej zorganizowaną część organizacji państwowej, której siła militarna i sprawność decyduje o trwałości, stabilności i sile państwa.
W środowisku międzynarodowym armia danego państwa-jej stan, siła i sprawność są wyznacznikiem wizerunku i siły państwa a także;
• Decydują o jego znaczeniu wiarygodności w stosunkach międzynarodowych,
• Utrzymują suwerenność i niepodległość oraz tworzą warunki bezpieczeństwa międzynarodowego.
Dla własnego społeczeństwa armia jej stan organizacyjny, siła i sprawność, stała obecność w terenie, a także gotowość i zdolność natychmiastowego i skutecznego wsparcia miejscowej społeczności, stanowi reprezentację siły i sprawności własnego państwa, ostoję i oparcie wojskowe dla społeczeństwa oraz pozostałych instytucji państwa, władzy, prawa, bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Armia narodowa jest wojskową organizacją społeczeństwa dla szeroko rozumianej ON militarnej i niemilitarnej.
Typy sił zbrojnych 41
W literaturze możemy spotkać różnorodne określenia dotyczące model czy typów armii. Początki tworzenia i rozwój instytucji wojennych, służących przygotowaniu i prowadzeniu wojen sięgają lat 3000 p.n.e.
Max Weber w starożytności wyróżnił pięć typów armii przyjmując za podstawę klasyfikacji skład osobowy;
• Złożone z niewolników,
• Niewolnicze,
• Najemne,
• Złożone z ludzi wolnych,
• Rekrutowane z poddanych.
Współcześnie wyróżnia się trzy typy armii;
• Masowe regularne armie,
• Armie zawodowe,
• Armie typu milicyjnego.
Cech organizacji wojskowej w państwie
1. Dysponowanie możliwością oraz umiejętnością wykorzystywania w masowej skali środków przemocy, jaką jest broń i formy jej bojowego wykorzystania.
2. Przygotowanie i zdolność do prowadzenia walki zbrojnej w obronie państwa i operacjach wojskowych za granicą z uzbrojonym przeciwnikiem.
3. Autonomiczna struktura wojska.
4. Dowodzenie.
5. Mobilność wojska.
6. Stała gotowość bojowa wojsk.
7. Morale wojskowe.
8. Bezinteresowność poświęcenia żołnierskiego dla Ojczyzny.
9. Sztuka wojenna.
10. Wsparcie władz i społeczeństwa.
Materiał z zajęć:
Struktura, cele i zadania nowego modelu Sił Zbrojnych RP
Zagadnienia:
1. Teoretyczne zasady konstruowania struktur organizacyjnych.
2. Tendencje rozwojowe w organizacji sił zbrojnych (wojsk lądowych ) w Europie i USA.
3. Uwarunkowania przyszłych modeli organizacyjnych SZ RP.
4. Model SZ RP realizowany w ramach programu 2005-2010.
5. Perspektywiczny model Sił Zbrojnych RP - 2025.
Nowe zdolności bojowe SZ Niemiec
Zdolność do działań ekspedycyjnych:
1) jedna duża operacja ekspedycyjna na dużą skalę (siły dywizji i więcej);
2) dwie operacje średniej skali (grupa brygadowa)
• mobilność strategiczna i taktyczna;
• dowodzenie i zarządzanie polem walki;
• rozpoznanie i pozyskiwanie danych wywiadowczych;
• wsparcie i utrzymanie zdolności bojowej;
• zdolność ochrony i przetrwania wojsk;
• zdolność do skutecznego nawiązania walki z przeciwnikiem;
Uwarunkowania przyszłych modeli organizacyjnych SZ RP.
ZAGROŻENIA
REALNE
REŻIMY DYKTATORSKIE
ZORGANIZOWANA PRZESTĘPCZOŚĆ
PROLIFERACJA BMR I ŚRODKÓW JEJ PRZENOSZENIA
PRZESTĘPCZOŚĆ W DZIEDZINIE
TELEINFORMACJI
REGIONALNE KONFLIKTY ETNICZNE
MISJE SIŁ ZBROJNYCH RP
-DZIAŁALNOŚĆ SIŁ ZBROJNYCH RP W CZASIE POKOJU
-DIALOG W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I WSPÓŁPRACY
-WSPIERANIE PORZĄDKU MIĘDZYNARODOWEGO
-OBRONA W RAMACH KONFLIKTÓW LOKALNYCH
-OBRONA ANTYTERRORYSTYCZNA
-OBRONA TERYTORIUM PAŃSTWA W CZASIE AGRESJI
DOŚWIADCZENIA Z UCZESTNICTWA PKW W OPERACJI STABILIZACYJNEJ W IRAKU
-DOSKONALENIE SYSTEMU DOWODZENIA
-ROZWÓJ TRANSPORTU STRATEGICZNEGO
-ZWIĘKSZANIE MOBILNOŚCI I SAMODZIELNOŚCI JEDNOSTEK
-DOSKONALENIE ELEMENTÓW WSPARCIA I ZABEZPIECZENIA
-TWORZENIE JEDNOSTEK W PEŁNI UZAWODOWIONYCH
-ROZWÓJ CIMIC, HUMINT I ELEMENTÓW ODDZIAŁYWANIA PSYCHOLOGICZNEGO
-TWORZENIE W STRUKTURZE ŻW ELEMENTÓW DO WALKI
Z PRZESTĘPCZOŚCIĄ I TERRORYZMEM
Siły Zbrojne RP 2005-2010
GŁÓWNY CEL „PROGRAMU ROZWOJU SZ RP W LATACH 2005-2010”
PRZYGOTOWANIE SIŁ ZBROJNYCH DO SKUTECZNEGO REAGOWANIA
NA REALNE ZAGROŻENIA BEZPIECZEŃSTWA I INTERESÓW PAŃSTWA
ZASADNICZE ZMIANY W SYSTEMIE DOWODZENIA W LATACH 2005-2010
2006
• OSIĄGNIĘCIE PEŁNEJ
ZDOLNOŚCI OPERACYJNEJ
PRZEZ DOWÓDZTWO
OPERACYJNE (DO 30.06.2005 R.)
• DOSTOSOWANIE JEDNOSTEK
DOWODZENIA DO ZMIAN
W SYSTEMIE DOWODZENIA NA
SZCZEBLU STRATEGICZNYM.
2007 - 2010
• INTEGRACJA SG WP I SZTABÓW
RSZ W POŁĄCZONY SZTAB
GENERALNY.
• UTWORZENIE INSPEKTORATU
LOGISTYKI
(W LATACH 2008-2010).
EFEKTY REALIZACJI „PROGRAMU... 2005-2010”
- 35% JEDNOSTEK BOJOWYCH WOJSK LĄDOWYCH – KOMPONENT LEKKI I ŚREDNI (KTO)
- ZWIĘKSZONE ZDOLNOŚCI W ZAKRESIEHUMINT, CIMIC I ŻW OPERACYJNEJ
- PRZEBUDOWA SYSTEMU DOWODZENIA
-WIĘKSZA SKUTECZNOŚĆ BOJOWA WLąd, SP I MW
- POLITYKA KADROWA ZGODNA Z USTAWĄ Z 11 WRZEŚNIA 2003 ROKU
PROGRAM ROZWOJU SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W LATACH 2007-2012
- USTAWA O PRZEBUDOWIE I MODERNIZACJI TECHNICZNEJ ORAZ FINANSOWANIU SZ RP Z DNIA 25 MAJA 2001 ROKU
- WYTYCZNE RADY MINISTRÓW DO PROGRAMOWANIA PRZYGOTOWAŃ OBRONNYCH RP NA LATA 2007-2012
- WYTYCZNE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ WS. PLANOWANIA
I PROGRAMOWANIA OBRONNEGO W RESORCIE ORAZ W SPRAWIE ROZWOJU SZ RP NA LATA 2007-2012
- ZOBOWIĄZANIA SOJUSZNICZE
- CELE SIŁ ZBROJNYCH NATO I WYMAGANIA DŁUGOTERMINOWE DLA RP - EDYCJA 2006
-WNIOSKI Z OPERACJI POZA GRANICAMI KRAJU
PRIORYTETY PLANOWANIA I PRZYGOTOWANIA OBRONNEGO W LATACH 2007-2012
- PRZYGOTOWANIE DOWÓDZTW I JEDNOSTEK SIŁ WYSOKIEJ GOTOWOŚCI
- DOSTOSOWANIE STRUKTUR DOWODZENIA DO RZECZYWISTYCH POTRZEB SIŁ ZBROJNYCH RP
-KONTYNUOWANIE PROCESU PROFESJONALIZACJI SZ RP
-WSPÓŁPRACA I WSPÓŁDZIAŁANIE Z SOJUSZNIKAMI NA WYMAGANYM POZIOMIE
-BUDOWA NOWYCH ZDOLNOŚCI, W TYM EKSPEDYCYJNYCH I ROZWIJANIE ZDOLNOŚCI POSIADANYCH
-PRZYSPIESZENIE MODERNIZACJI TECHNICZNEJ
GŁÓWNE PROGRAMY MODERNIZACJI TECHNICZNEJ
Systemy dowodzenia, łączności i informatyki
System rozpoznania wojskowego oraz AGS
Sprzęt i środki obrony przed bronią masowego rażenia
Kołowe transportery opancerzone
Zestawy przeciwpancernych pocisków kierowanych
Samoloty i śmigłowce transportowe
Bezpilotowe środki rozpoznania
Sprzęt i wyposażenie systemu obrony powietrznej
Wyposażenie indywidualne żołnierza
Okręty i sprzęt morski, w tym systemy rakietowe RBS
System obronny RP
Podstawowe elementy i zadania oraz kierunki jego rozwoju
Podstawy i cele systemu obronnego Rzeczypospolitej Polskiej
- Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (1997)
- Dorobek prawny NATO (ratyfikacja 1999)
- Nowa „Koncepcja Strategiczna NATO” przyjęta w Waszyngtonie w kwietniu 1999 r. (Praga 2002, Stambuł 2004, Ryga 2006, …..)
- „Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP” (listopad 2007 r.),
- Ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP
- Inne dokumenty (strategiczne i prawne)
Po co tworzy się system obronny?
Celem głównym jest:
ochrona i obrona państwa oraz jego interesów narodowych przed zagrożeniami militarnymi
(przede wszystkim przed zagrożeniami zewnętrznymi), oraz (w razie konieczności)
skuteczne wspieranie polityki państwa środkami militarnymi.
W ramach tej polityki może występować także konieczność wywiązania się ze zobowiązań sojuszniczych.
Podstawowe pojęcia
• powszechny obowiązek obrony:
zawodowa służba wojskowa,
przeszkolenie wojskowe,
przysposobienie obronne,
samoobrona ludności,
służba w jednostkach zmilitaryzowanych,
świadczenia na rzecz obrony.
• system obronny i jego podsystemy:
kierowania obronnością,
militarny,
pozamilitarny,
• Siły Zbrojne RP, militaryzacja,
• system obronny, obronność, obrona,
• gotowość obronna, przygotowania obronne, mobilizacja gospodarki, itp.,
• stan wojny, czas wojny, stan wojenny,
• elementy systemu obronnego, ogniwa obronne (militarne, pozamilitarne), zadania obronne (gospodarczo-obronne, ochronne, informacyjne),
System obronny RP
definicja
• to całość sił i środków przeznaczanych przez państwo do realizacji zadań w dziedzinie obronności, odpowiednio do tych zadań zorganizowanych, utrzymywanych i przygotowywanych.
• system obronny bazuje na całym potencjale narodowym Rzeczypospolitej Polskiej i jest ściśle sprzężony z sojuszniczym systemem bezpieczeństwa NATO, zwłaszcza w wymiarze militarnym.
Zadania dla realizacji których tworzony jest system obronny państwa
• Reagowanie na kryzys stanowiący bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski lub jej sojuszników, w tym:
- uruchamianie przedsięwzięć pogotowia obronnego stosownie do tempa narastania kryzysu,
- osłona terytorium Polski przed bezpośrednim zagrożeniem,
- zapewnienie przyjęcia sił wsparcia,
- udział w obronie terytorium innego państwa sojuszniczego
• Reagowanie na kryzys mogący stworzyć jedynie pośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski lub jej sojuszników, w tym:
- rozpoznawanie i lokalizowanie pojawiającego się kryzysu oraz podjęcie działań w celu jak najszybszego rozwiązania,
- wspieranie (militarne i pozamilitarne) wysiłków na rzecz rozwiązania konfliktu,
- bezpośrednie wymuszanie pokoju,
Struktura Systemu Obronnego RP i jego zadania
PODSYSTEM KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ
Podsystem kierowania obronnością tworzą organy państwa, odpowiadające za kierowanie, organizację i realizację zadań obronnych, w raz ze swoim aparatem wykonawczym oraz niezbędną infrastrukturą.
Podsystem kierowania zapewnia realizację decyzji w dziedzinie obronności poprzez organy kierowania na wszystkich szczeblach struktury państwowej, stosownie do kompetencji stawiając zadania lub zlecając zadania obronne
OGNIWA SYSTEMU KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ
Organa władzy, naczelne organa administracji państwowej
- Prezydent RP, Parlament, Rada Ministrów, Prezes RM, ministrowie, organy centralne,
inne
Centralne organa administracji państwowej
- komendanci główni: policji, straży pożarnej, straży granicznej centralne i generalne dyrekcje i zarządy w resortach, inne
Terenowe organa administracji państwowej
- wojewodowie (jako przedstawiciele Rządu w terenie), administracja niezespolona w województwie, inne
Okręgowe regionalne dyrekcje w resortach
- dyrekcje okręgowe (regionalne): dróg publicznych, gospodarki wodnej, lasów państwowych, kolei państwowych, inne
Samorząd terytorialny
wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta. marszałek województwa
PODSYSTEM MILITARNY
Tworzą go Siły Zbrojne RP, które są podstawowym elementem systemu obronnego RP.
Są przygotowane do działania w układzie narodowym i sojuszniczym, w tym do realizacji:
- zadań obronnych w razie wojny,
- zadań reagowania kryzysowego,
- zadań stabilizacyjnych i prewencyjnych w czasie pokoju,
Ochrona niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej i niepodzielności jej terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jej granic
Struktura:
- WOJSKA LĄDOWE
- SIŁY POWIETRZNE
- MARYNARKA WOJENNA
- WOJSKA SPECJALNE
PODSYSTEM POZAMILITARNY
(pozamilitarne ogniwa obronne)
To wszystkie pozostałe, poza siłami zbrojnymi, organy struktur państwa, na które nakładane są lub którym zlecane są zadania obronne. Spełniają one także funkcje pomocnicze i wspierające w stosunku do działań sił zbrojnych.
Ogniwa te są przeznaczone do tworzenia warunków niezbędnych do zapewnienia przetrwania narodu w czasie zagrożenia i wojny, a także do przygotowania oraz działania sił zbrojnych i pozostałych struktur państwa.
OGNIWA OCHRONNE
Realizują zadania związane z:
• zapewnieniem bezpiecznego funkcjonowania struktur państwa,
• ochroną ludności i majątku narodowego przed skutkami zbrojnych i pozazbrojnych oddziaływań kryzysowych i wojennych,
• ochroną granic, ważnych osób i obiektów,
• zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego (także rygorów stanu wojennego).
Bazują na systemie ochrony ludności i cywilnego reagowania kryzysowego.
OGNIWA GOSPODARCZO-OBRONNE
REALIZUJĄ ZADANIA ZWIĄZANE Z ZAPEWNIENIEM MATERIALNYCH PODSTAW DO:
• wykonywania zadań obronnych,
• przetrwania ludności w warunkach kryzysu i wojny
- POPRZEZ:
tworzenie i utrzymywanie rezerw państwowych,
uwzględnianie w działalności wymagań obronnych,
utrzymywanie infrastruktury obronnej,
prowadzenie prac badawczo-rozwojowych na potrzeby obronności.
Szczególne znaczenie spełnia tu przemysł obronny.
Bardzo istotną funkcją będzie uczestniczenie w wykonywaniu zadań wsparcia sił Sojuszu rozwijanych i prowadzących operacje na terytorium Polski.
OGNIWA INFORMACYJNE
Realizują w warunkach wojennych zadania związane z:
- ochroną i propagowaniem polskich interesów na arenie międzynarodowej,
- informacyjnym oddziaływanie na przeciwnika oraz umacnianiem woli, morale, determinacji obronnej i wytrwałości własnego społeczeństwa,
- informacyjne zabezpieczenie funkcjonowania całego systemu obronności.
Zadania ogniw informacyjnych mają być priorytetowe w 21 wieku
|
